Je hoort vaak zeggen "Dat je vi moet beheersen in Linux". Onzin natuurlijk; je kunt je best redden in Linux zonder vi te beheersen. Als je de juiste instellingen maar weet te maken.
Dat neemt niet weg dat kennis van vi best wel eens gemakkelijk kan zijn. Veel Linux utils gebruiken standaard vi om hun instellingen te maken. Denk bv maar eens aan vipw, vigr, crontab, edquota en ga zo maar door. Dit komt omdat veel van deze utils geen eigen editor hebben (waarom zouden ze ook) maar gebruik maken van de omgevings variable VISUAL of EDITOR. Op je eigen box kan je die instellen op welke editor dan ook, kom je een keer op een vreemd systeem dan kon je wel eens ongewild in vi kunnen komen. En dan is het wel prettig als je in iedergeval weet hoe je er weer uit komt zonder een kill -9 op een andere console.
Voor mij is vi geen kwestie van moeten, of eerlijker gezegt vim. Vim is populair gezegt het grote broertje van vi. Het is krachtiger en vriendlijker dan vi. Als je je in vim weer te redden, dan kom je er in vi ook wel uit. Vim is mijn keuze wat editors betreft. Vim is er voor elk platform waar ik mee werk (momenteel NT4 en Linux) en zelfs voor platformen waar ik nog nooit van gehoord heb. Bovendien is vim er zowel in een console als ook een GUI versie. Ik hoef me dus nooit aan te passen aan een andere versie, ik kan altijd vim gebruiken. Of ik nu op een NT4, W2K, via telnet of ssh, in een X sessie of gewoon op de BASH prompt werk... vim is er altijd voor me.
In dit document zal ik mijn vaardigheden met vim proberen te beschrijven. Van basiskennis tot en met de wat meer geanvanceerde kennis. Tenminste... wat ik met mijn beperkte kennis geanvanceerd noem.